İsa diyor ki, “ben gökyüzünün kralıyım”. Romalılar “madem kralsın senin tacını takalım” diyorlar dikenli tacı İsa’nın başına takıyorlar. Hristiyan ikonografisinde Çile (Passion) teması hem fiziksel hem de ruhsal acıyı sembolize eden güçlü bir metafordur. Bu olay, Yeni Ahit’te özellikle Matta (27:27–31), Markos (15:16–20), Luka (23:11) ve Yuhanna (19:1–3) bölümlerinde geçer. İsa’nın dikenli taç giymesi, Roma askerlerinin
Aleksandr Deyneka, 20 Mayıs 1899’da Kursk’ta doğmuştur. Deyneka’nın sanat hayatı bir rastlantı sonucunda şekillenir. Henüz 14 yaşındayken bir sanat stüdyosunu ziyaret etmesiyle adeta büyülenir, babasının izinden giderek demiryolu mühendisliği eğitimi almayı planlamasına rağmen bu planından vazgeçer. Babası onun bu kararını onaylamaz ve onu cezalandırmak için maddi olarak desteklemeyi reddeder. Ancak Deyneka kararlıdır 16 yaşında Kharkiv Sanat Okulu’na
Doğadan kopuş, kendine yabancılaşma, içimizdeki çocukluğa olan mesafe her geçen gün artarken kaotik gürültü patırtı arasında Aysun Oz unutulmuş çocukluğun sesini bize fısıldıyor. Bu fısıltı bize yaban hayatın bir parçası olduğumuz, temelde hepimizin aynı olduğuyla ilgili unutulmuş bir gerçekliği hatırlatıyor. Doğa için ‘en önemli içsel kaynağım’ diyen sanatçının, ekilip biçilen bahçelerde geçen çocukluğu, bitkilerle ve kuşlarla olan
Her sergisinde bir kavram üzerine yoğunlaşan Eti Behar’ın 18 Aralık 2021 – 25 Ocak 2022 tarihlerinde BE Contemporary Art Gallery’de gerçekleşen ve farklı dönemlerinden seçkiler sunan “Quinns” başlıklı sergi, sanatçının 2004 yılından bu yana üretimlerine bütün olarak bakma imkânı sunuyor.
Eti’nin sanatının figüratif ya da soyut olsun temel arketipi daire formudur. Sanatçının heykellerinde daire formu, kadın doğurganlığının yaşamı yeniden üretmesiyle
“İnsan yaşadığı yere benzer
O yerin suyuna, o yerin toprağına benzer
Suyunda yüzen balığa
Toprağını iten çiçeğe
Dağlarının, tepelerinin dumanlı eğimine….”
Edip Cansever
Necmettin Yağcı, Fallen Diplomats Memorial, Island Park Drive, Ottawa, 2012Şairin ifade ettiği gibi Necmettin Yağcı doğup büyüdüğü Mardin, daha sonra yaşadığı Ankara ve İstanbul ile birlikte varoluşunu gerçekleştiren bir sanatçı. Mardin’de aile mesleği olan sabun üretimiyle çocukluğunda tanışan sanatçı sabunlara şekil vererek
LB: “karışık işler” başlıklı bir sergi açtınız. Karışık işler ismi nereden aklınıza geldi?
