VI. 1867’deki Özel Sergi[1]
Fransızcadan Çeviren: John Ernest Crawford Flitch
İngilizceden çeviren: Deniz Gökduman
Manet, 1866’da Salona iki resim sundu: Flütçü ve Trajik Aktör’ü Jüri her iki resmide reddetti.
Bu reddediş, bir önceki yıl sergilenen eserlerin yol açtığı büyük öfkenin sonucuydu. İmparator, 1863’te Reddedilenlerin Salonu’nu kurarak jürinin aşırı sertliğini onaylamadığını göstermişti. Bu azarın etkisiyle hâlâ incinmiş olan ve daha ılımlı
III – OLYMPIA[1]
10 Şubat 1890.
Çeviren: Deniz Gökduman
Olympia adını anımsamamın yeterli olması, Edouard Manet’nin tablosunu ilk gördüğüm anki hâliyle yeniden gözlerimin önüne getiriyor: İlk kez ressamın atölyesinde, sanatçının Salon’a kabul edilmeyen iki eserini —Desboutin’in[2] portresi ve Çamaşır adlı tabloyu— sergilediği sırada; ikinci kez, Güzel Sanatlar Okulu’ndaki ölümünden sonraki sergide ve son
V. Olympia[1]
Çeviren: John Ernest Crawford Flitch
İngilizceden çeviren: Deniz Gökduman
1864’te Manet, Salona iki tablo gönderdi; her ikisi de kabul edildi: Anges au tombeau du Christ (Mesih’in Mezarı Başındaki Melekler) ve Épisode d’un combat de taureaux (Bir Boğa Güreşinden Sahneler). Bu eserler, daha önceki çalışmalarıyla aşağı yukarı aynı üsluptaydı ve bu nedenle özel bir yorum ya da dikkat çekici bir tepkiye
IV. Kırda Öğle Yemeği (Le Déjeuner sur l’herbe)[1]
Çeviren: John Ernest Crawford Flitch
İngilizceden çeviren: Deniz Gökduman
1863 yılında Édouard Manet otuz bir yaşındaydı. Resimlerinde giderek kişisel bir anlatım arayışına yönelen sanatçı, sonunda arzuladığı cesur çıkışı Kırda Öğle Yemeğiile başardı: yenilikçi dehası tam boy ortaya çıkmıştı.
Manet, 1863’ün başında tamamladığı bu büyük boyutlu tabloyla Paris Salonu’na başvurdu; eser reddedildi.
Çeviri: Deniz Gökduman
Bir sanatçının – tıpkı Manet gibi – nesnelerin resimsel görünümünü her şeyin üstünde tutuyorsa, natürmorta karşı güçlü bir eğilim duyması elbette doğaldır. Nitekim bu tür, onun tüm eserlerinde önemli bir rol oynar: Kırda Öğle Yemeği’ndeki kadın giysileri yığını gibi ya da Folies-Bergère’de Bir Bar’da dolu içki tezgâhı gibi. Ancak doğrudan doğruya yalnızca bir natürmortu konu alan resimlerinin sayısı da az değildir.
III. İLK ÇALIŞMALAR[1]
Çeviren: John Ernest Crawford Flitch
İngilizceden çeviren: Deniz Gökduman
Kendi başına bir sanatçı hâline gelen Manet, Rue Lavoisier’de bir atölye kurdu. Şimdi ne yapacaktı? Bir konuda netti: Akademik geleneği, alışılagelmiş yöntemleri ve Couture’ün atölyesinde zamanla nefret etmeye başladığı sahte-klasik ideali terk edecekti. Hayatı olduğu gibi resmetmeye başlayacaktı. Artık profesyonel ya da eğitilmiş modellerle çalışmayacak,
