BÖLÜM II
Sanat ilkesinden ya da insanın estetik yetisinden[1]
Çeviri: Deniz Gökduman
Doğada, fiziksel çekiciliğin ve maddi ihtiyaçların ötesinde, hoş, ilginç, garip, görkemli ya da korkutucu bir şey fark eden; onu sevip ona bağlanan, ondan bir eğlence, süs ya da anı yaratan; bu beğenisini evindekilerle, kardeşiyle ya da sevdiğiyle paylaşarak o nesneyi değerli bir dostluk, sevgi ya da takdir ifadesine dönüştüren kişi, ilk sanatçıdır. Mavi çiçeklerden taç yapan küçük
Bedri Baykam, Kayıp Eşyalar Atölyesi başlığını taşıyan
143. kişisel sergisi ile Piramid Sanat’ta sanatseverlerle buluşuyor.
Kayıp Eşyalar Atölyesi, sanatçının atölyesini “kamusallaştırdığı” ve bu yönüyle izleyicisini mahremine davet ettiği bir sergi olma özelliği taşıyor. Eserlerin her biri, Baykam atölyesinin parçalarını, anılarını, DNA’sını taşırken bahsedilen mahremiyet, sanatçının belirlediği dozlarda
ÇIPLAKLIK OLGUSU
Toplumsal bir varlık olan insan, var oluşundan bugüne değin gerek doğanın getirdiği şartlara ve gerekse toplumsal kültüre göre bedenini örtme ihtiyacı duymuştur. Tarihsel süreç içerisinde beden kimi zaman dışlanmış, kimi zaman da yüceltilmiştir; ama yine de çıplak insan bedeni her zaman toplumda ve sanatta odak noktası olarak kalmıştır.
Erkek bedenin çıplaklığı sanat içinde genellikle gücün sembolü olarak karşımıza çıkarken, kadın çıplaklığına
