GİRİŞ
Yaratma kavramı; doğada olmayan, insanın kendiliğinden ve isteyerek iç dünyasında oluşturduğu tasar duygusunun; nesnel bir varlık olarak görünür, hissedilir veya kavranabilir bir şekilde cisimleşmesidir. Sanat eseri; yaratma eyleminin maddi bir sonucudur ve varlık dünyasına insan eliyle eklenen öznel bir tavırdır. Doğa ya da varlık dünyası, içinde canlı, cansız tüm varlıkları içinde barındıran bir varoluştur. Ve insan için, aynı zamanda bir mücadele
Bence Nietzsche haklı, kendine yol soran birine verdiği yanıt: “ …yok öyle bir şey!”; yine biz var olduğuna inanarak yolumuz devam edelim! Gökyüzünü izlerim genellikle, boşluğu; benim hep ilgimi çeken alçaktan uçan kuşlar değil, çok yükseklerde yalnız bir kuş bir yere gidiyor! Peki yol yok orada, hedefini kestirmiş sağa sola bakmıyor, çok yüksekte olduğu için yakın bir yere gitmiyor kanımca: bir orman, bir park, öteki kuşların da olduğu bir bahçe,
Şefik Bursalı için yapılan bu anıt-heykeli görmeseydim, tekrar “anıların” kapısı açılmayacaktı. Durup dururken belleğimde yaşanmışlık tekrar alt-üst oluyor ve de beraberinde birbirine dokunan ne varsa su yüzeyinde:
Türk dili bir step dili olduğu için, her konuda olduğu gibi sanat ve resimde de yabancı dillerdeki sözcüklerle doludur; örneğin Akademi’de: eskiz, desen, pentür, galeri vs. Küçük bir sözlüğü doldurur! “Cour de Soir” da Fransızcadan
Bedri Baykam, Kayıp Eşyalar Atölyesi başlığını taşıyan
143. kişisel sergisi ile Piramid Sanat’ta sanatseverlerle buluşuyor.
Kayıp Eşyalar Atölyesi, sanatçının atölyesini “kamusallaştırdığı” ve bu yönüyle izleyicisini mahremine davet ettiği bir sergi olma özelliği taşıyor. Eserlerin her biri, Baykam atölyesinin parçalarını, anılarını, DNA’sını taşırken bahsedilen mahremiyet, sanatçının belirlediği dozlarda
ÇIPLAKLIK OLGUSU
Toplumsal bir varlık olan insan, var oluşundan bugüne değin gerek doğanın getirdiği şartlara ve gerekse toplumsal kültüre göre bedenini örtme ihtiyacı duymuştur. Tarihsel süreç içerisinde beden kimi zaman dışlanmış, kimi zaman da yüceltilmiştir; ama yine de çıplak insan bedeni her zaman toplumda ve sanatta odak noktası olarak kalmıştır.
Erkek bedenin çıplaklığı sanat içinde genellikle gücün sembolü olarak karşımıza çıkarken, kadın çıplaklığına
Sergiyi Piramid Sanat’ta sunulduğu sırada gördüm, eserin enstalasyon olarak sunumu heyecan vericiydi ve izleyiciye iki boyutlu görüşü aşma olanağı veriyordu. Bir yanıyla da çalışıldığı dönemlere tanıklık eden sergi, insan doğa çatışkısını, insanın diğer canlılarla olan ilişkisinde kurduğu hükümranlığın sonunda hem doğaya hem de diğer canlılarla birlikte kendi türüne verdiği zarar ve yok oluşa giden zemini (gezegeni), zamansal ölçüleri de koyarak
