Lekeye bakmak… Dağılana ve de doğaçlamanın lezzetine. Zemine dağılan şeffaflık, zemine el veren zenginlik. Her rengin dağılması lirik bir duyarlılığa uç veriveriyor. İstisnasız resmin şiire en çok yaklaştığı anlardır, boyanın, lekenin beyaz zemindeki dağılışı. Dağılmayı izlemek bütün çıkarsızlığı ile. Bedeni sarmalayan, “aynı” yapan, duyumsatan lirik uçuş.
Doğaçlamak. Bir caz melodisinin hızı ve sıçramalarıyla. Kuralsızlığın “kuralı”
Bir arşivci Bülent Bakan. Kitap kapakları, haritalar, notlar, çiziktirmeler, lekeler… Üstümüze boca edilen koca bir tarih ve bellek. Tipografi ve rakamların bir tür pentüre dönüştüğü atlaslar boyuyor. Küçük notlar büyük trajedilere gebe kâğıt üstünde, defterlerde ve astarın pürtüğünde.
İngilizce; dünyanın en yaygın fonetiğini oyuyor Bülent Bakan. El yazısının bilgisayar fontlarına dönüşmesine izin vermeyen bir dokunsallık örüyor her bir cilde
İnşaat Ya Resulallah! Bir beton cumhuriyetine dönüşüyoruz. Şu artık kesin, bütün mücadelelerin kalbinde kent ve kamusal alan duruyor. Tarihte daha önce görülmedik şekilde kentin bizzat talan ve sömürünün merkezine yerleştiği bir aralık yaşıyoruz. Kent hakkı diğer bütün çelişkileri ve talepleri birbirine eklemleyen bir fanusa dönüşüyor. Arzunun özgürlük hayalinin ve “Umut İlkesi” ütopyanın konakladığı zemin oluyor. İktidar her milimetrekareyi, manzarayı
