RİLKE’NİN YİNE ŞU SÖZÜNE TAKILDIM: CEHENNEM ARTIK SEVEMEMEKTİR!
Çok yaşadığımdan mı çok gördüğümden mi bilmiyorum, beğeniye özgü bu sığlaşma giderek düşünmeyi, düş görmeyi engelleyen bir zaman dilimine sığındı, izini sürdüklerim yine aynı ormanda yok oldular; bir sihir, bir gizem, bir büyü var mı? Yoksa cehennemin dibine!
İşim gücüm o bir başka heyecan; bir müzenin kapısından girerken, kitapçının vitrininden
Kategori: Utku Varlık
Utku Varlık: Bir Kitap Kapağının Albenisi
Internet’in daha olmadığı yıllar, büyük kitapevlerinin önce vitrinlerinin önünde dururdum: anlatılmaz bir merak, önce gözün hızla taradığı geniş açı görüntü, yavaşça onun seçkisinin odakladığı kitaplar üstüne zum yapar, eğer bir flaş çakmışsa içeriye girip o kitabı eline almak, seni çekim alanına götüren kapağı alıcı gözüyle incelemek ama kitabın yazarı, içeriği önce ikinci planda olsa bile! Çoğu kez yanılmadım; beni çağıran kitaplar
Utku Varlık, Bir Kitabın Anatomisi
Altı yıl önce başladığım Blog yazılarım ilgi görünce, yakın dostlarım bunları kitaplaştırmak önerilerinde bulundular; niçin olmasın, geride halâ anlatılmamış yaşanmışlık, söyleyecek bir iki sözüm vardı! Belki kısa öyküler de yazabilirdim ve de yazmaya koyuldum, bir süre sonra farkına vardığım yazdıklarımın -bir öykü dışında- hepsi yaşadıklarım, bir tek Onay Akbaş’ın öyküsü “ FOTOĞRAF” ki onu önce kendisinin yazmasını önermiştim,
Utku Varlık, 60 Dönemi Türk Resminde Ceninleşme ve Figürün Ölü Doğuşu
“….Chagall’ın balık-insan, horoz-insan, saat bileşimleri Uygur’da, kendine özgü figürleriyle dramatik, trajik bir sorgulamaya dönüşmüştür. ONUN ÜRKEK, CENİNLEŞMİŞ İNSANLARI, DOĞRUDAN CENİNLERİ, YAŞAM -ÖLÜM İÇ İÇELİĞİ TAŞIYAN FİGÜRLERİ, ZAMAN SORUNUNUN DOĞRUDAN İFADE ARAÇLARIDIR.”
Turgay Gönenç’in Burhan Uygur’un ölümünden hemen sonra yazdığı ve P Dergisinde yayımlanan bu yazısını okuduğum
Utku Varlık: 21. Yüzyıl Sanat Tarihi Yazılmıştır!
PINAULT, ARNAULT: YENİ MEDİCİLER?
Bir “narrator” ya da meraklı da olabilirim ama ilgi alanlarım bunların çok ötesinde, çünkü sanata saygım; erken yıllarda ve de her zaman – yani o günden bu yana çok az şey değişti – ülkemizde kültürün bir lüks olması nedeniyle, ona varabilmek ve gününde izleyebilmek için onun oluştuğu mekânlarda olmak; bir kitabın ne zaman çevrilecek ya da aktüel bir
Utku Varlık, Yalnızlığın Arka Odaları
Yaşantımdaki insan manzaraları içinde çok ayrıcalık taşıyan, en yakınlarımı bile unuturken, onun imajı sanki albümdeki tek fotoğraf gibi belleğimde silinmemişti: İlhan Şevket!
60 yılları,
Arnavutköy’den dolmuşla Taksim’e geldiğimizde Aziz Çalışlar, susamış,
takılmadan gidelim diyor ama mümkün değil. Nedense ilk gruplaşma Fransız Kültür
Merkezi civarında olurdu, ters yönden gelenlerle olan karşılaşma epey bir süre
alırdı, ne bileyim demek anlatacak
-
Utku Varlık: Bir Kitap Kapağının Albenisi
Internet’in daha olmadığı yıllar, büyük kitapevlerinin önce vitrinlerinin önünde dururdum: anlatılmaz bir merak, önce gözün hızla taradığı geniş açı görüntü, yavaşça onun seçkisinin odakladığı kitaplar üstüne zum yapar, eğer bir flaş çakmışsa içeriye girip o kitabı eline almak, seni çekim alanına götüren kapağı alıcı gözüyle incelemek ama kitabın yazarı, içeriği önce ikinci planda olsa bile! Çoğu kez yanılmadım; beni çağıran kitaplar
Utku Varlık, Bir Kitabın Anatomisi
Altı yıl önce başladığım Blog yazılarım ilgi görünce, yakın dostlarım bunları kitaplaştırmak önerilerinde bulundular; niçin olmasın, geride halâ anlatılmamış yaşanmışlık, söyleyecek bir iki sözüm vardı! Belki kısa öyküler de yazabilirdim ve de yazmaya koyuldum, bir süre sonra farkına vardığım yazdıklarımın -bir öykü dışında- hepsi yaşadıklarım, bir tek Onay Akbaş’ın öyküsü “ FOTOĞRAF” ki onu önce kendisinin yazmasını önermiştim,
Utku Varlık, 60 Dönemi Türk Resminde Ceninleşme ve Figürün Ölü Doğuşu
“….Chagall’ın balık-insan, horoz-insan, saat bileşimleri Uygur’da, kendine özgü figürleriyle dramatik, trajik bir sorgulamaya dönüşmüştür. ONUN ÜRKEK, CENİNLEŞMİŞ İNSANLARI, DOĞRUDAN CENİNLERİ, YAŞAM -ÖLÜM İÇ İÇELİĞİ TAŞIYAN FİGÜRLERİ, ZAMAN SORUNUNUN DOĞRUDAN İFADE ARAÇLARIDIR.”
Turgay Gönenç’in Burhan Uygur’un ölümünden hemen sonra yazdığı ve P Dergisinde yayımlanan bu yazısını okuduğum
Utku Varlık: 21. Yüzyıl Sanat Tarihi Yazılmıştır!
PINAULT, ARNAULT: YENİ MEDİCİLER?
Bir “narrator” ya da meraklı da olabilirim ama ilgi alanlarım bunların çok ötesinde, çünkü sanata saygım; erken yıllarda ve de her zaman – yani o günden bu yana çok az şey değişti – ülkemizde kültürün bir lüks olması nedeniyle, ona varabilmek ve gününde izleyebilmek için onun oluştuğu mekânlarda olmak; bir kitabın ne zaman çevrilecek ya da aktüel bir
Utku Varlık, Yalnızlığın Arka Odaları
Yaşantımdaki insan manzaraları içinde çok ayrıcalık taşıyan, en yakınlarımı bile unuturken, onun imajı sanki albümdeki tek fotoğraf gibi belleğimde silinmemişti: İlhan Şevket!
60 yılları, Arnavutköy’den dolmuşla Taksim’e geldiğimizde Aziz Çalışlar, susamış, takılmadan gidelim diyor ama mümkün değil. Nedense ilk gruplaşma Fransız Kültür Merkezi civarında olurdu, ters yönden gelenlerle olan karşılaşma epey bir süre alırdı, ne bileyim demek anlatacak