Ülkemizde sanat yazarları, eleştirmenler ve küratörlerin meslekleri ile ilgili en büyük sorunlarından biri telif haklarının sağlıklı bir şekilde gözetilmemesi.
Telif haklarının giderek daha büyük bir soruna dönüşmeye başlaması bu konuda kamuoyunu bilgilendirmek ve telif haklarına dikkat çekmek gereğini doğurmuştur.
Türkiye’nin kültürel alanda gelişiminde başat rol oynayan, kültürel hayatın önemli aktörleri olarak ülke belleğini inşa eden kültür emekçilerinin
http://utkuvarlik.blogspot.com/
Uzun bir süredir gazete, dergi, internet vs. gözüme ilişen, ilginç olmaktan öte beni sinirlendiren ya da gerekliliği adına kafa yorduran tüm etkinlikleri bir kenara yazarım; bazen kendiliğinden buharlaşırlar yani unuturum ama genellikle uzun bir süre sonra bulduğumda aktüalitesi geçmiş olur. Bu kez dergiden kopardığım iki sayfayı tekrar bulduğumda, sürekli kendime sorduğum; gelecek adına ürettiğim düşüncelerin
BERLINARTPROJECTS Nisan ayında, normalde çok farklı pratikleri olmasına rağmen mekana ve perspektifin sınırlarına ilgi duyan iki sanatçı arasındaki karşılaşmaya ev sahipliği yapıyor. Heykel, bu sergide resimle buluşuyor; Riedel?in geometrik eserleriyle, Emre Meydan?ın zarif iç mekan resimleri diyalog kuruyor. Her iki sanatçının, mekanın temsil edilmesini sorgulama ve perspektifi zekice yanılsamalar ve çarpıtmalarla ele alma konusunda Riedel’in büyük ölçekte,
Tanınmış bir müzayede evi, verdiği ilanda “müzayede sezonunun” açıldığını muştuluyordu; oysa aynı günlerde Contemporary İstanbul fuarı da bitmek üzereydi. Şaşırdım, ne akıl almaz bir iştah, neyi göstermek istiyorsunuz, tekrar tekrar neyi pazarlayacaksınız? Varoluşlarında iğreti duranlar, lüks kataloglarında, pırıltılı internet sayfalarında, bu sezon piyasaya sürecekleri başeserleri kendi “virtüel” koleksiyonerlerine “emrivaki/fait accompli” sunarken,
Güzel Sanatlar Akademisi’nde okumak bir şanstı o yıllar. İhtilal sonrası ılık esen özgürlük, kültür ortamını da hemen etkilemişti; yabancı ülkelerin kültür etkinliklerinin yolu Akademi’den geçiyordu. Konserler, sergiler, konkurlar ve de kurduğumuz sinema kulübü, bizi sanatın çekim alanına sokmuştu, kendimizi sanatçı olarak görüyorduk. Unutmayalım bizden önceki kuşakların yaşadığı aynı ortama, aynı hocalara düşmüştük; sonuçta son on yılını
