BÖLÜM IV
TARİHSEL EVRİM — MISIR: Tipik, simgesel ve alegorik sanat; sanatta topluluğun özgürlüğü ve gücü.[1]
Çeviren: Deniz Gökduman
Buraya kadar söylenenlerden şu sonuç çıkar: Sanat, tıpkı endüstri gibi, kendinde en yüksek amacını ya da sonunu bulamaz; bizde egemen bir yeti değil, bağımlı bir yetidir. Asıl egemen olan adalet ve gerçektir. Adaletve gerçek, vicdan ve bilim,
BÖLÜM III
İdeal Üzerine — Sanatın Amacı ve Tanımı[1]
Çeviren: Deniz Gökduman
Sanatın ilkesini kabul ettik; bu yetinin bizde nasıl ve hangi koşullar altında ortaya çıktığını, yaşamımızda ve uygarlığın bütününde ne denli önemli bir rol oynadığını ortaya koyduk. Sanatçıyı diğer insanlardan ayıran şeyi ve ondan ne bekleyebileceğimizi artık biliyoruz. Peki ya şimdi? Nesnelerde hoşumuza giden, bizi etkileyen, neşe, şefkat, hüzün, kimi zaman da dehşet ya
BÖLÜM II
Sanat ilkesinden ya da insanın estetik yetisinden[1]
Çeviri: Deniz Gökduman
Doğada, fiziksel çekiciliğin ve maddi ihtiyaçların ötesinde, hoş, ilginç, garip, görkemli ya da korkutucu bir şey fark eden; onu sevip ona bağlanan, ondan bir eğlence, süs ya da anı yaratan; bu beğenisini evindekilerle, kardeşiyle ya da sevdiğiyle paylaşarak o nesneyi değerli bir dostluk, sevgi ya da takdir ifadesine dönüştüren kişi, ilk sanatçıdır. Mavi çiçeklerden taç yapan küçük
BİRİNCİ BÖLÜM
M. Courbet’nin denemelerinin ortaya attığı genel mesele — Ekol çatışmaları: Bir çözüm gerekliliği
Çeviri: Deniz Gökduman
Gustave Courbet, şiddetli paradokslarıyla tanınan sanatçı, son derece cüretkâr bir eser ortaya koydu. Öyle ki, bu eser, sanatçının son on beş yılda işlediği tüm “günahların” ötesinde bir skandala yol açabilirdi; ne var ki, hükümet bu işe el atarak eseri sergiden düpedüz ve kesin biçimde dışlayarak
