Eğer inzivaya çekilmediyseniz, eğer teknoloji ile hemhal olan günlük yaşamın içinde deviniyorsanız gözünüze takılıp kulağınıza çalınanları şöyle bir düşünün. Benim bu yazıya başlarken aklıma ilk gelen, yaşamlarımız, beden ve ruh sağlığımız üzerine ne kadar çok iletiye maruz kaldığımız oldu. Doğal beslenin, spor yapın, bağımlılıklardan uzak durun, zihninizi boşaltın ve böylesi tüketim bombardımanı altında sıklıkla altı çizilen slogan sadeleşin,
Küratörlüğünü benim yaptığım Gümüşsuyu’nda BrieflyArt’ta açılan ve Haziran sonuna kadar sürecek olan Kültürel Aktarımlar başlıklı sergi üzerine birkaç notu okuyucuyla paylaşmanın sergi üzerinden böylesi bir konu etrafında iletişime geçebileceğimizi sağlayacağını düşünüyorum.
Sonsuza giden bir kavramın içinden belli ögeleri bulup çıkarmak ve kavramı görsel dilin olanaklarıyla göstermek fikri oldukça uzun okuma, düşünme, yeniden gözden geçirme
Düzce Üniversitesi Sanat Tasarım Fakültesi’nin 24 Mayıs’ta gerçekleştirdiği biri sergi diğeri tiyatro olan iki etkinlik, her ne kadar birbirinden bağımsız görünse de o karanlıkta el feneri ile aradığımız çağdaşın, çağa dair olanın içinden bozulmayı, yıkımı, dönüştürmeyi, yeniden kurgulamayı gösteriyordu.
Resim ve Heykel bölümleri lisansüstü öğrencilerinin gerçekleştirdiği sergi, “Bozulma” konsepti üzerinden söz alıyordu. Sahne Sanatları
“Bütün Mısırlıların bildiği gibi, Abtu ile Anet, güneş tanrısının gemisinin pruvasının önünde tehlikeleri kollayarak yüzen, birbirinin eşi ve kutsal, gerçek büyüklükte iki balıktı. Rotaları sınır tanımazdı; tekne gündüzleri gökyüzünde doğudan batıya, tanyerinde alacakaranlığa yelken açar, geceleri ters yönde, yer altına doğru yer alırdı.”
Borges’in Düşsel Varlıklar Kitabı’nda yer alan bu anlatı, insan zihninin ve ruhunun sınırsızlığına
Baudelaire, “Romantizm sanatçının hissetme biçiminde yatar”[1], dediğinde aslında yeni bir sanatçıyı tanımlıyordu. Tutkularını serbest bırakmış, kendini bağımsızlaştırmaya başlamış, aç bir şekilde koşarak moderne ilerleyen sanatçıyı. Baudelaire’in bu saptamasının üzerinden bir yüzyıl bile geçmeden yaratının hissetme, düşünme, devinme biçiminde yattığını imgelerle dünyaya gösteren bir sanatçı modeli ortaya çıktı. Gün
Aristoteles’in tragedyaya dair kullandığı bir kavram “Katarsis”. İzleyicinin oyuncuyla kurduğu özdeşleşme sonunda yaşadığı ruhsal arınmayı tanımlıyor genel anlamda. Hazır tiyatrodan söz açmışken Brecht, bu kavrama karşı çıkar. O, izleyicinin arınmasını değil, izlemesini ister. Bu yüzden sık sık sahnedekinin bir oyun olduğunu hatırlatır.
Küratörlüğünü Bedri Baykam’ın yaptığı, Şevval Başalan’ın Piramid Sanat’ta devam eden “Katarsis”
