On yılı aşkın bir süredir Asya ülkeleriyle ve Vietnam kentleriyle ilgili çokça gezi yazısı kaleme aldım. Mini gezi rehberleri hazırladığım da oldu. 2007-2012 arasında yaşadığım Ho Çi Min Kenti için,(*) böyle bir gezi yazısı ya da bir mini gezi rehberi hazırlamamış olduğumu, bir tanıdığın Vietnam’a gelecek olması dolayısıyla şimdi yeni farkettim. Belki kenti bir üs olarak görmemden kaynaklanabilir bu durum ya da kendi kentim gibi benimsememden.
Vietnam’da iki tane güzel sanatlar müzesi var, biri kuzeyde, başkent Hanoi’da; diğeri, güneyde ülkenin en büyük kenti olan Ho Çi Min Kenti’nde (eski adıyla Saygon). Bu iki müze de, 1954’te Vietnam Halk Ordusu’nun Dien Bien Phu’daki zaferiyle son bulan Fransız sömürge yönetimi döneminde inşa edilmiş iki güzel yapıda.[1]
Vietnam’da Kültür-Sanat (4) 06.05.2015, Hanoi, Vietnam
Yakında Nguyen Van Troi’un memleketi olan Dien Ban’da (Orta Vietnam) anıtı dikilecek. Memleketinde şehitlikte bir anı evi bulunuyordu; ama anıt eksikti, mezarı ise şehit düştüğü Saygon’da. Nguyen Van Troi (‘Coy’ diye okunuyor), Vietnam-Amerikan Savaşı yıllarında, dönemin Amerikan Savunma Bakanı’na Saygon ziyareti sırasında suikast girişiminde bulunmuş bir elektrik işçisiydi. 1964’te
03.04.2015, Hoi An, Vietnam
Vietnam’da kültür-sanat alanında son zamanların en önemli gelişmelerinden biri, Vietnam’ın tapınaklarında ve anıtlarında görülebilecek geleneksel taş aslanların üç boyutlu fotoğraflar olarak internete aktarılması(1). Siteyi oluşturanın, babası heykeltraş olan bir lise öğrencisi olması, aslında herkesin sanat için bir şeyler yapabileceğinin bir göstergesi. Sanatçı olamıyorsan, sanata destek ol, destek olamıyorsan korunmasına
‘Sanatın sosyal psikolojisi’ dediğimizde, sanata bireylerin bireysel psikolojileri yerine, onların toplu hâldeki psikolojilerine odaklanan bir psikolojiden bakmış oluyoruz. Bu bireyler, sanatçı bireyler de olabilir; sanat dostları da; sanatın fiziksel (örneğin, resim malzemeleri, kâğıt, kamera, giysi, sahne, müzik aletleri, taş vd.) ve düşünsel (sanatçıların becerileri, birikimleri, donanımları, eğitimleri, hazırlıkları vd.) hammaddelerinin sanat ürününe
Halkların kardeşliği için hizmet verebilecek köprülerden biri yemeklerse, bir diğeri sanattır. Çeşitli milliyetçi ve hatta faşizan sanat örnekleri bulunmakla birlikte, sanatın bir kültürü ve bir halkı anlamak ve onunla bağ kurmak için açılan pencerelerden en önemlisi olduğunu söyleyebiliriz. Bu köprü ya da pencere kavramsallaştırmasında, en önemli sorunlardan biri, bir sanat yapıtının bir sanatçının kendine özgü özellikleri yerine bir kültürü ya da bir
